قدرت شفابخش موسیقی غمگین

غم و اندوه به طور کلی به عنوان یک احساس منفی در نظر گرفته می شود، اما ما تمایل داریم آن را در زمینه زیبایی شناختی لذت بخش بدانیم. ماهیت لذتی که مردم از گوش دادن به موسیقی غمگین تجربه می کنند چیست؟ شواهد انباشته نشان می دهد که لذت در پاسخ به موسیقی غمگین به عوامل متعددی مرتبط است 

۱. بیان عاطفی در صدا و موسیقی. موسیقی با تقلید صداهای صوتی تولید شده توسط صدای انسان، احساسات خاصی را بیان می کند. وقتی افراد در حالت مالیخولیایی هستند، آهسته تر و آرام تر و با صدای کلی کمتر و صدای تیره تر صحبت می کنند. این امر در کتاب معروف ساموئل باربر به آسانی مشهود است آداجیو برای رشته ها در نظرسنجی بین المللی بی بی سی به عنوان غم انگیزترین اثر موسیقی انتخاب شد.

۲. از موسیقی می توان برای رهایی عاطفی استفاده کرد. موسیقی به هدایت ناامیدی یا پاکسازی (کاتارسیس) احساسات منفی (خشم و اندوه) کمک می کند. وقتی به موسیقی غمگین گوش می‌دهیم (یا فیلمی غمگین می‌بینیم)، از هرگونه تهدید یا خطر واقعی که موسیقی (یا فیلم) نشان می‌دهد، جدا می‌شویم. تماشای یک فیلم غم انگیز با بازدید از پناهگاه بی خانمان ها یکی نیست. ما بدون اینکه زیر بار گناه انفعال باشیم، متاسفیم یا همدردی می کنیم. غم و اندوهی که موسیقی برمی انگیزد بی خطر است به این معنا که می دانید واقعاً در دنیا اتفاق نمی افتد.

۳. لذت موسیقی غمگین. موسیقی غمگین می‌تواند هورمون پرولاکتین را ترشح کند، هورمونی که همان هورمون تسکین‌دهنده و آرام‌بخشی است که هنگام شیر دادن مادران به نوزادان خود ترشح می‌شود. پرولاکتین برای مقابله با درد روانی، احساس آرامش ایجاد می کند. هورمون پرولاکتین به کاهش غم و اندوه کمک می کند.

۴. همدلی. همدلی نقش بسزایی در لذت بردن از موسیقی غمگین دارد. همدلی را می توان به عنوان ظرفیت درک یا احساس آنچه که شخص دیگری تجربه می کند تعریف کرد. افرادی که از لحاظ احساسی تحت تأثیر هنرهای غم انگیز یا غم انگیز قرار می گیرند، در مقیاس های کلی همدلی امتیاز بیشتری کسب می کنند. شنوندگانی که امتیاز بالایی در همدلی کسب کرده اند بیشتر تحت تاثیر موسیقی غمگین قرار می گیرند. آنها تمایل دارند که توانایی تخیل خوبی برای تشخیص تجربه یک شخصیت یا شخص خیالی داشته باشند.

۵. نوستالژی. موسیقی غمگین محرک قدرتمندی برای خاطرات نوستالژیک دوران گذشته است. چنین بازنگری انعکاسی از خاطرات نوستالژیک ممکن است خلق و خوی را بهبود بخشد، به خصوص اگر خاطرات مربوط به لحظات مهم و معنادار زندگی باشد (یعنی دبیرستان یا دانشگاه). ما از طریق تخیلات زنده از شیرینی این خاطرات لذت می بریم. در یادآوری لحظات خوب، مقداری لذت احساس می شود، اما همراه با آن، تقریباً به همان اندازه، غم و اندوه از دست دادن آنها نیز به وجود می آید.

۶. تنظیم خلق و خو. موسیقی غمگین مزایای روانی تنظیم خلق و خوی ایجاد می کند. موسیقی غمگین را می توان به عنوان یک دوست خیالی تجربه کرد که پس از تجربه یک فقدان اجتماعی حمایت و همدلی می کند. شنوندگان از حضور صرف یک فرد مجازی که توسط موسیقی نمایش داده می شود لذت می برند که در همان حال و هوا می تواند به مقابله با احساسات غم انگیز کمک کند. برای مثال، سه سونات پیانوی پایانی شوبرت به بخشی از ما که احساس تنهایی می‌کند صدا و آرامش می‌دهد. شوبرت ۳۱ ساله بود که این سونات های پیانو را نوشت و دو ماه بعد در سپتامبر ۱۸۲۸ درگذشت. شوبرت تجربه تنهایی را می دانست و استعداد انتقال آن را در موسیقی خود داشت.

به طور خلاصه، موسیقی غمگین شنونده را قادر می‌سازد تا از موقعیت‌های ناراحت‌کننده (فرق، مرگ و غیره) رها شود و به جای آن بر زیبایی موسیقی تمرکز کند. علاوه بر این، اشعاری که با تجربه شخصی شنونده طنین انداز می شوند، می توانند احساسات یا تجربیاتی را که ممکن است فرد قادر به بیان آن ها نباشد، صدا کند.