«پیانیست»؛ فیلمی که با موسیقی اش زنده است
دو قرن از مرگ «شوپن» می‌گذرد، اما ملودی‌های او هنوز ترجمان دردها و فقدان‌ها و رنج‌های ما هستند.
موسیقی هرگز کهنه نمی‌شود و همیشه تفسیر و معنایی نو می‌یابد. گاه عنصر محوری درام یک فیلم می‌شود و گاه در پس خیال‌ها و باورهای ما جای می‌گیرد.
درون‌مایهٔ حبس شدن در یک فضای بسته (گتو)، هویت و تبعات آن (یهودیت) و جنون (اردوگاه‌های مرگ)، آشکارا برخاسته از روزگاری است که پولانسکی در گتوی ورشو زندانی بود و جانش را نجات داد.
پولانسکی از یک حادثه دلخراش که در کودکی برایش رخ داده بود، شاهکاری همچون «پیانیست» پدید آورد.
منبع: آخرین خبر
دیدگاه