استفاده از ساز در تلویزیون مجاز میشود؟
با پخش چند ویژه برنامه مناسبتی به نظر میرسد تغییراتی در سختگیریهای صدا و سیما نسبت به نمایش ساز به وجود آمده است، به گونهای که در برخی از برنامهها تلویزیونی، سازهای موسیقی حداقل از نمای دور نمایش داده میشوند؛ اتفاقی که در ۳ سال اخیر تا حدی متوقف شده بود.
سالیان سال است که تمامی موسیقیدانهای ایرانی، به صورت متفقالقول بر یک باور هستند؛ آن هم اینکه صدا و سیما باید ساز را نمایش دهد. با این حال در تمامی این سالها، صدا و سیما کمترین سازشی در این زمینه نشان داده است و اگر هم تغییراتی حاصل شده، با کوچکترین تغییری باز به خانه اول باز گشتهاند.
درحقیقت نمایش ساز در صدا و سیما، همواره محل بحث موسیقیدانهای ایرانی بوده است و نسبت به آن انتقاد داشتهاند. موسیقیدانها بر این باورند که یکی از عوامل موثر در وضعیت کنونی موسیقی کشور، مقاوت صدا و سیما در برابر نمایش ساز است؛ چراکه اگر برنامههای خوبی برای موسیقی ساخته شود و در این برنامهها از استادان موسیقی برای اجرای ساز خود دعوت شود، مردم کشور با ساز ایرانی و موسیقی وطن خود آشنا میشوند و در نتیجه سطح شنیداری آنها چیزی نمیشود که امروز هست.
گویا اما صدا و سیما سالها است که این نقش اساسی خود را فرموش کرده است و از آن سالهای طلایی که رادیو و تلویزیون موسیقی استادانی همچون بنان، خالقی و پایور را پخش میکرد، فاصله گرفته است.
اما رفته رفته این سازمان روندی را در پیش گرفت که منجر به قهر موسیقیدانها با آن شد، تا حدی که دیگر حتی در پشت صحنه هم حاضر به هیچگونه همکاری با آن نیستند که البته دود این اتفاقات اول از همه در چشم فرهنگ و هنر این مرز و بوم میرود.
البته نه اینکه این سازها را با آثار نابغههایی مانند چایکوفسکی و بتهوون بشناسند، بلکه شاید نوازندگانی غیرحرفهای در قاب تلویزیون قرار بگیرند و سازی را که صدای خوبی هم ندارد، بنوازند.
با این حال به نظر میرسد با روی کار آمدن دولت جدید و البته در پی تصویب سند ملی موسیقی در دولت قبلی، اصلاحاتی و سازشهای در کار است، تا حدی که اخیرا باری دیگر سازها در تلویزیون نمایش داده میشوند؛ البته نه به صورت نمای لزوما نزدیک!
البته که نمایش ساز در تلویزیون همواره در مقاطعی صورت گرفته و بعد از مدتی متوقف شده است و اینگونه نبوده که به امری همیشگی بدل شود، چه بسا که در دولت سیزدهم نیز، در عید سال ۱۴۰۲ ساز به نمایش درآمد اما این اتفاق ماندگار نبود.
دیدگاه